Türkiye yüksek riskli bir döneme girerken yeni Anayasa ekseninde yapılan çalışmaların çok daha stratejik bir önem taşıyor.

Sözde çözüm süreci "pandoranın kutusu " gibi kapağının açılmasını beklerken, belirsizliklerin getirebileceği muhtemel ve ciddi riskler konusunda endişeler yoğunlaşmıştır.

Yeni Anayasa süreci ile İmralı sürecinin paralele seyretmesi iki farklı perspektif ortaya koymaktadır.

Birincisi başkanlık veya yarı başkanlı sistemi ile devlet millet tanımının nasıl korunacağıdır.

İkincisi, terörün sonlanması için yapılan çalışmaların anayasaya nasıl yansıyacağı ve toplumsal bütünlüğün nasıl tarif edileceği konusudur.

Bu iki çelişki gözardı edilerek demokrasi ve barış narası atmak sadece vatandaşı hiçe saymaktır.

Kanlı örgüt elebaşları sırayla rollerini oynamaktadır. İmralı canisi "barışçı terörist" rolünü oynarken, Yavru elebaşları da kandilden "kolpacı asiler" rolünü başarı ile oynuyor.

Bu çelişkili beyanlardan anlaşılan PKK'nın yıllardır sürdürdüğü şiddetten siyasal sonuç elde etme kurnazlığına soyunduğunu gösteriyor.

Kandilin karayılanının siyasete katılma isteği, bir diğeri Duran Kalkan'ın Apo'yu bırakılmadan silahların bırakılması zor gibi beyanları açıkça "örgüte siyasal statü" kazandırma girişimidir. Bu "cahil" söze akil çözüm nasılolacaktır?

Böyle bir vaziyet kabul edilebilir mi?

***

İktidar bir tarafta süreç trenine bindirdiği akil insanlardan sonuç almayı beklerken diğer tarafta süreç trenine binen herkesin karanlık bir tünele girdiğini fark edemiyor.

Meseleye halkı ikna etmek gibi soyut kavram üzerinde sürdüren iktidar somut bir çözüm taslağının içeriğini ortaya koyamamış haldedir.

Halkı ikna gurubunu oluşturan Prof,yazar,çizer, sazcı, sözcü, tiyatrocu, artist, aktristi ve tiyatrocuların hatta "kadir abi, mükreminçıtır" gibi karakterleri canlandıran şahsiyetleri ekibe dahil eden iktidar halkın her kesimine ulaşmayı hedeflenmiş gibi gözükmektedir.

Ancak halka ne deneceği konusunda bir netlik yoktur.

Terör nasıl ve ne zaman bitecektir?

Silah bırakma karşılığında Örgütün kabarık şuç dosyaları ortadan mı kalkacaktır?

Ölüm emri veren örgüt liderleri af mı olacaktır?

Birçok soru yanıta muhtaçken akil insanlar nasıl bir mucize yaratacak ki, halk evet çözüm olsun diyecektir?

İktidarın "nabzına göre şerbet" rolü oynayacak yetenekteki tiyatrocuları bile düşünüp akil insanlar komisyonuna dahil ederek ikna turlarına çıkarması gerçekleri değiştirebilecek mi?.

***

Mesela, meclisgündemde yeni anayasa çalışmaları, sistem tartışmaları ve yazımı var .

Aynı meclisin içinde aynı insanlar bir yandan da teröre son verecek şartları konuşuyor.

İktidar yeni anayasa için A,B,C planlarından söz ederken hangi planın hangi konuları kapsayacağı konusunda bir sınır perspektifi ortaya koyamıyor.

Ortaya konan kuru bir gürültü o da iktidarın "güç bende" muhalefeti muhatap almam gibi, akıl dışı gürültüsüdür.

Kanaatim şudur ki, iktidar meselelerin çözümü konusunda birinci önceliği anayasa olduğunu fark edemiyor. Eğer bu vaziyeti fark edipte anayasaya öncelik vermiyor ise İmralı müzakerelerinden çıkabilecek siyasal tanımlamaların muhtemel bir referandumda anayasaya girmesi konusunda zaman kazanmak istemektedir.

Belki de iktidar mecbur kalınabilecek ödünlerin deposu olarak kullanacak yeni anayasayı referanduma götürerek ajandasında bulunan başkanlık sistemine taraftar toplamak istemektedir.

Böylelikle bir taşla iki kış vurma düşü kurulduğu söylenebilir…

Haliyle bu gidişten kaygı duyan bir kesim oluşuyor…

Belki de "Anayasa değişikliği adı altında sistem değişikliğinin" eli kulağındadır!

Referandumdan sonuç almak isteyen AKP belki de BDP isteklerini de referandum içeriğine koyarak elini güçlendirmek istemesi muhtemel bir sonuç olacaktır.

***

Bu endişe milliyetçi çevrelerde haklı bir tepki doğurmuştur.

MHP Tüm varlığı ile milli hassasiyetlerin korunması noktasında tek direnç noktası oluyor. Elbette toplum da endişelidir.

Mesela, Eski Milli Eğitim Bakanı, Hasan Celal Güzel'in bir TV programında söyledikleri duyulan endişenin ölçüsü konusunda uyarıcıdır:

Sayın Güzel"Eğer Anayasa'dan Türk ve Türk Milleti kelimeleri tamamen çıkarılırsa, artık bu anayasa benim anayasam değil, bu coğrafya da benim vatanım değil. Çeker giderim!"diyor.

Eski Mili eğitim Bakanının bu sözleri meselenin toplumsal algısının anlaşılması açısından da önemlidir.

Anayasaların mutabakat metni olduğu düşünülürse yeni anayasanın toplumsal mutabakat değerini taşımak zorunda olduğu hiç unutulmamalıdır...

Ancak yaşanan gelişmeler böyle bir hassasiyetin varlığını hissettirmiyor.

AKP başkanlık sistemi uğruna yıpranmaması gereken hassasiyetleri riske ediyor.

Sonuç olarak; Çözüm süreci hassas bir zemindir. Bir tarafta Milli manevi ve toplumun yüreğindeki değerlerin muhafazası netleşmelidir.

Diğer tarafta devletine silah doğrultan eşkıyanın durumu açık seçik adalete teslim edilmelidir.

Bu eksende bir çözüm oluşmadan vicdanlar rahat olmaz.

En önemlisi Milli hassasiyetleri koruyanmetotlar geliştirilerek çözüm aranmalıdır. Bu çözümde en öncelik kamuoyunun vicdana yakışır çözüme inandırılmasıdır.

Yoksa kadir İnanır'a kim inanır?

Hayırlı haftalar…